najdziwniejsze kryształki mojego chowu.

Szkliwo bez fryty, jako barwniki tytan i śladowo kobalt.
Kolor bliższy prawdy po lewej stronie zdjęcia.

kryształy...miłe w dotyku :)

(h- ok.30 cm)





to, co było w "suszarni" już gotowe.
Jedna butla prezentuje sie na zdjęciu.
Szkliwo, prócz koloru, który lubię ma aksamitno-satynową (cokolwiek to znaczy) fakturę. Ciężko przestać je dotykać.

kubeczki, kubeczki.

a największy problem przy szkliwach krystalicznych...

...to konieczne niekiedy szlifowanie spodów.
(Na zdjęciu nie ma jeszcze : szlifierki kątowej, wiertarki z końcówką ścierną i tarczy, którą montuję na koło garncarskie...)
Oczywiście w początkach trudniejsze były inne zagadnienia.

styczeń, słońce, ciepło.

kilo cukru się zmieści.

słonecznie w chmurny dzień.

(h- ok.30cm)

upodobałem sobie ostatnio ten zestaw kolorów

(h-25cm)

zdjęcie dzisiejsze, nad Wisłą wiosennie.

szkliwa same się nie robią :)

Za każdym stoi mniej lub więcej prób.
To próbki jednego szkliwa z niedzieli.

nowe pomysły

Nowe pomysły na kolory czasami realizują się zaskakująco dobrze już po pierwszej próbie.

Trzeba drążyć dalej.

próbki

po procencie, po gramie.
Plus jeden, plus dwa, plus trzy.
Różnią się niewiele, ale jednak.

butla

trzy wpisy poniżej tego jest ta sama butla jeszcze na kole.

na tle brudnej, mokrej szyby.

deszczowo i ciemno, mimo że to rano.

pojemnik.

wazon

zwykle wazonów nie robię, a kiedy już zrobiłem - uszkodziłem przy odbijaniu podstawki, na której był wypalany.

nikiel w połysku.

powtarzam to do znudzenia. Spodobało mi się amerykańskie określenie koloru pojawiającego się w niklowym szkliwie krystalicznym : "electric blue". :)
P.S.
Ten sam pojemnik w stanie przed wypałem biskwitowym w poście z 23.06.2013 (kilka poniżej).